رابطه خود رهبری و توانمندسازی روانشناختی با خلاقیت شغلی دبیران

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط خودرهبری و توانمندسازی روانشناختی با خلاقیت شغلی دبیران دوره متوسطه بود. جامعه آماری پژوهش 1432 نفر دبیر (شامل 692 مرد و 740 زن) مدارس متوسطه شهرستان اردبیل در سال¬تحصیلی 93-92 بود. از میان این جامعه، تعداد 306 نفر (شامل 148 مرد و 158 زن) به عنوان نمونه با روش نمونه¬گیری طبقه¬ای نسبتی انتخاب شدند. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جهت جمع¬آوری داده¬ها از پرسشنامه¬های خودرهبری هافتون ونک (2002)، توانمندسازی روانشناختی وتن وکمرون (1998) و خلاقیت شغلی جزنی و کامکاری (1382) استفاده شد. داده¬ها با استفاده از روش¬های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و روش¬های آمار استنباطی (آزمون¬های t تک نمونه¬ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش ورود) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به¬دست آمده نشان داد که بین خودرهبری و استراتژی¬های آن با خلاقیت شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین توانمندسازی روانشناختی و ابعاد آن با خلاقیت شغلی رابطه مثبت و معناداری به¬دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که خودرهبری و توانمندسازی روانشناختی توان پیش¬بینی خلاقیت شغلی دبیران را در جهت مثبت دارند. و از بین استراتژی¬های خودرهبری، استراتژی¬های رفتار محور و تفکر سازنده و از میان ابعاد توانمندسازی روانشناختی دو بعد شایستگی و موثر بودن پیش¬بین معنادار خلاقیت شغلی دبیران هستند.